چکیده:
تکنیک دیمتل یا رویکرد DEMATEL در سال‌های 1972 تا 1976 توسط موسسه Battle Memorial در جنوا ارائه گردید (Gabus and Fontela, 1972) و امروزه در بسیاری از پروژه ها، پایان نامه های کارشناسی ارشد و دکتری و مقاله ها از این روش بهره می گیرند. این روش روابط علی معلولی مابین شاخص‌ها را در مسایل تصمیم گیری به یك مدل ساختاری ملموس تبدیل می‌كند (Tzeng et al., 2007). DEMATEL روش جامعی برای تهیه و تجزیه و تحلیل یک مدل ساختاری که شامل روابط علی- معلولی بین عوامل پیچیده است، می‌باشد. DEMATEL بر اساس گراف های جهت دار عمل می‌کند، و این گراف‌ها قادر به نمایش روابط جهت-دار میان زیرسیستم‌ها هستند. نتیجه روش DEMATEL، تقسیم عوامل موجود به دو گروه علت و معلول است.
فرآیند تصمیم گیری و در نظر گرفتن هر مرحله می تواند به محقق در ارزیابی هر راه حل بالقوه برای یک مشکل و چگونگی تأثیر آن بر کل کسب وکار کمک کند. در واقع فراگیری و عملیاتی کردن این فرآیند به شما کمک می کند راه حلی را انتخاب کنید که بیشترین سود را دارد. فرآیند تصمیم گیری خود را به مجموعه ای از مراحل که می توانید به خاطر بیاورید و در صورت نیاز انجام دهید، ساده کنید. در اینجا هشت مرحله وجود دارد که می تواند به شما در ساختار رویکرد تصمیم گیری کمک کند:
1. شناسایی مسئله
شناسایی و درک یک مسئله می تواند به شما کمک کند تا راه حل هایی را پیدا کنید که به جای بخش های مختلف، به کل مشکل رسیدگی می کنند. به عنوان مثال، اگر ارقام فروش در شرکت شما در حال کاهش است، مهم است که به جای پرداخت هزینه برای تبلیغات و برندسازی بیشتر، دلایل پیچیده را در نظر بگیرید. در مورد مسائل از قبل بحث کنید و سعی کنید راه حل هایی بیابید که به جای تسکین علائم آن، به علل اصلی مشکل رسیدگی کند.
2. به طور کامل تحقیق کنید
انجام تحقیقات کامل ممکن است به شما در جمع آوری اطلاعات اضافی برای تصمیم گیری آگاهانه کمک کند. حتی اگر در زمینه کاری خود با تجربه و آگاه باشید، باز هم ممکن است با مشکلاتی مواجه شوید که حل آنها دشوار است و ممکن است از دیدگاه های دیگر بهره مند شوید. تحقیق در مورد علت مشکل و راه حل ها ممکن است راه حلی را نشان دهد که ممکن است فکر نکرده باشید. از طرف دیگر، با همکاران متخصص در مورد موضوع مشورت کنید که می توانند در مورد یافتن راه حل ها راهنمایی کنند. دیدگاه‌های گسترده‌تر و بهره گیری از نظرات و تجارب مشاورین ممکن است به شما کمک کند تا به اشکالات برخی از راه‌حل‌های خود پی ببرید تا بتوانید راه‌حل‌های بهتری را انتخاب کنید.
3. فهرستی از راه حل های قابل اجرا تهیه کنید
همه راه حل های ممکن برای مشکل خود و هر تصمیمی را که ممکن است به دست آورید در نظر بگیرید. این راه‌حل‌ها را به فهرستی از مؤثرترین تصمیم‌ها محدود کنید که بیشترین سود را دارند و مشکلات بیشتری ایجاد نمی‌کنند. بسته به مخاطرات تصمیم شما، این مرحله ممکن است به تفکر زیادی نیاز داشته باشد که شامل چندین بحث باشد یا یک تمرین ذهنی ساده باشد. این زمانی مهم است که راه حل های زیادی برای مسئله شما وجود داشته باشد، اما به دلیل محدودیت بودجه یا محدودیت زمانی، شما فقط می توانید یک راه حل عملی را اجرا کنید.
4. سایر اعضای تیم را در بحث ها بگنجانید
اگر در محدود کردن گزینه های خود و انتخاب گزینه های مؤثرتر به تنهایی دشوار است، دیگران را برای صحبت در مورد ایده های خود جمع کنید. همکاری سایر کارمندان به شما امکان می دهد تأثیر راه حل های خود را به طور کامل ارزیابی کنید و درک بهتری از اثرگذاری بر بخش های مختلف داشته باشد. این به ویژه هنگام تصمیم گیری در زمینه ای که تخصص کمی دارید مفیدتر است. علاوه بر این، بحث در مورد عملیاتی کردن تصمیمات هم باعث می شود که همکاران شما به خوبی تصمیم شما را دریافت کرده و این می تواند منجر به تقویت پیوندها با تیم و تسهیل ارتباط از طریق اجرای راه حل شود.
5. ایده های خود را بر اساس تأثیر آنها ارزیابی کنید
ایده هایی را که محدود کرده اید در نظر بگیرید و امکان سنجی آنها را ارزیابی کنید. بودجه شرکت و منابعی که راه حل ممکن است به آن نیاز داشته باشد را در نظر بگیرید. مزایا و معایب را برای هر راه حل بسنجید و بر اساس آن تصمیم بگیرید که کدام ایده به مهم ترین مسائل رسیدگی می کند.
6. بهترین گزینه را انتخاب و اقدام کنید
گزینه ای را انتخاب کنید که به احتمال زیاد بهترین راه حل را برای مشکل شما ارائه دهد. در اصل، راه حلی را انتخاب کنید که مشکل را حل کند و در این لحظه به کسب و کار شما بیشترین کمک را کند. راه حلی که پیاده سازی آن آسان است، مشکلات را برطرف می کند و مزایای بیشتری ارائه می دهد، ممکن است مفیدترین باشد. از